Biblioteka w Wierzchosławicach powstała na początku 1947 roku jako Biblioteka Gminna…

Zaczątkiem jej zbiorów był liczący niespełna 100 woluminów komplet książek przekazany przez Bibliotekę Powiatową w dniu 28 stycznia tegoż roku. Brak odpowiedniego lokalu bardzo utrudniał i opóźniał rzeczywiste rozpoczęcie działalności. Księgozbiór umieszczono w Domu Ludowym im. Wincentego Witosa, zajmowanym wówczas przez Urząd Gminy, ale nie zapewniono Bibliotece, choćby skromnych, warunków pracy.  W pierwszym roku były też kłopoty ze znalezieniem osoby, która chciałaby się nią zajmować. Po  wizytacji  Biblioteki
w Wierzchosławicach,w listopadzie 1948r., dyrektor  Biblioteki Powiatowej zanotował w Kronice, że ma ona lokal „w kącie, w miejscu przejściowym – nieodpowiedni i najgorszy w powiecie”. W 1950 roku – zapewne z przyczyn lokalowych – przeniesiona została do budynku Szkoły Podstawowej, gdzie znalazła pomieszczenie wspólnie z biblioteką szkolną.
W 1978 roku, po ukończeniu budowy okazałego biurowca, do którego przeniósł się Urząd Gminy i inni rezydenci Domu Ludowego. W „Ludowcu” dla Biblioteki znalazły się trzy pomieszczenia o łącznej powierzchni 80 metrów kwadratowych.
W dziesięć lat później rozpoczął się kapitalny remont Domu Ludowego i Biblioteka musiała ponownie zmienić lokalizację. Umieszczono ją w dwóch salach w pobliskim budynku zajmowanym przez młyn gospodarczy.
W listopadzie roku 1993, po ukończonym remoncie, Biblioteka powróciła do Domu Ludowego i zajmowała tam pomieszczenia na piętrze budynku. Od roku 1998 po kolejnej przeprowadzce, została przeniesiona do budynku „Zajazdu”, zajmując obszerny lokal  na parterze.

Założycielem i pierwszym kierownikiem Biblioteki była Antonina Niedojadło. Długoletnią pracą i dbałością o rozwój czytelnictwa wyróżniła się Janina Rojek. Pracowały także : Krystyna Wojciechowska, Janina Karaś, Maria Golonka, Beata Krużel, Beata Gubernat, Anna Kawa, Katarzyna Katra, Ewa Klimek, Anna Głowacka, Iwona Gleisner. Od 1990 kierownikiem jest Anna Mikos. Wśród osób społecznie prowadzących punkty biblioteczne wyróżnili się: Maria Jackowska, Franciszek Wydro, Kazimierz Salawa, Edward Gutowski, Stanisław Wzorek, Józefa Stawarz, Bogusława Krzak, Anna Molczyk, Urszula Fronczyk, Wanda Kurowska, Wanda Czeczot, Ewa Oćwieja.
Zyskując dobre wyniki pracy Biblioteka rozwinęła działalność kulturalną – przede wszystkim spotkania dla młodych czytelników, prelekcje literackie, konkursy , spotkania autorskie, wydała kilka informatorów. W roku 2005 Rada Gminy nadała Bibliotece imię Władysława Stanisława Reymonta, który odwiedził Wierzchosławice na zaproszenie Wincentego Witosa, 80 lat wcześniej.

K  a  l  e  n  d  a  r  i  u  m

życia i twórczości Władysława St. Reymonta  

1867 Urodził się we wsi Kobiele Wielkie, jako syn miejscowego organisty Józefa Rejmenta
i Antoniny z Kupczyńskich. 

1868-1880 Rodzina Rejmentów przenosi się do Tuszyna koło Łodzi.Stanisław uczęszcza do szkoły i uczy się krawiectwa w Warszawie.  

1882 – 1884 Podejmuje pierwsze próby poetyckie. Uzyskuje dyplom czeladnika krawieckiego.  

1885 – 1888 Rozpoczyna pracę w teatrach wędrownych. Doświadczenia teatralne wykorzystuje potem m.in. w utworach Komediantka, Fermenty. 

1889 – 1892 Pracuje na kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. W prasie drukowane są jego pierwsze utwory pisane pod pseudonimem Księżak. 

1893 – 1894 Pozytywne oceny prac ukazujących się w czasopismach wpływają na decyzję
o rezygnacji z pracy na kolei i przeniesieniu się do Warszawy. W „Tygodniku Ilustrowanym” drukuje Zawieruchę i Pielgrzymkę do Jasnej Góry. Wyjeżdża do Anglii i Francji. 

1895 – 1899 Podróżuje do Włoch i Francji. Ukazują się książkowe wydania Pielgrzymki do Jasnej Góry i Komediantki. Powstaje powieść Fermenty. Ziemia obiecana drukowana była
w „Kurierze Codziennym”, nowela Lili. Żałosna idylla – w „Kurierze Warszawskim”  

1900 – 1901 Reymont zostaje ranny w katastrofie kolejowej i otrzymuje odszkodowanie. Powstaje nowa koncepcja powieści Chłopi. 

1902-1904 Poślubia Aurelię Szabłowską, wyjeżdżają do Francji. Drukuje w „Tygodniku Ilustrowanym” nową redakcję Chłopów.  

1906 -1907 Wystawiono Chłopów w Teatrze Łódzkim oraz Filharmonii Warszawskiej. Wydrukowano dwa tomy nowel Na krawędzi, Burza  

1908-1909 Pracuje nad trylogią historyczną Rok 1794. Podróżuje do Florencji.Wydany został 4 tom powieści Chłopi. Otrzymuje nagrodę Lewentala za powieść Chłopi.  

1910 – 1911 Ukazuje się książkowe wydanie Z ziemi chełmskiej oraz tom nowel Marzyciel. Wydanie powieści o spirytystach – Wampir.  

1912 Reymont nabywa na rok majątek Charłupia Wielka. Ukazują się przekłady jego utworów.

1916 – 1919 Ukazuje się druga i trzecia część Roku 1794. Akademia Umiejętności przyznaje mu nagrodę im. Mikołaja Reja za powieść Chłopi przedstawia w Sztokholmie kandydaturę Reymonta do nagrody Nobla. Wyjeżdża do Francji i Ameryki. 

1920 – 1921 Reymont ponownie wyjeżdża do Ameryki i zbiera tam materiały do powieści o życiu chłopskich emigrantów. Po powrocie do kraju kupuje majątek Kołaczkowo.Otrzymuje order Odrodzenia Polski IV klasy „za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu literatury”.

1923 – 1924 Ukazują się powieści Osądzona i Księżniczka. Pracuje nad alegoryczną powieścią pt. Bunt. Pogarsza się zdrowie pisarza. Wydanie książkowe Buntu i Legendy. 8 listopada Szwedzka Akademia Literatury przyznaje mu Nagrodę Nobla za powieść Chłopi. Pisarz ze względu na stan zdrowia nie wziął udziału w uroczystości nadania nagrody. Przesyła mu ją do Francji poseł polski w Sztokholmie – Alfred Wysocki. 

1925 Reymont wraca do kraju. Bierze udział w uroczystościach dożynkowych
w Wierzchosławicach, rodzinnej wsi Wincentego Witosa. Umiera w nocy z 5-6 grudnia, pochowany zostaje w Alei Zasłużonych na Powązkach.

 Oprac. na podst. B. Koc: Władysław Reymont, Warszawa, 1973  s.81-102